به‌دلیل قرار گرفتن در میان دو سده اخیر، بین دو گونه زندگی و طرز تفکر سنتی و متجدد رابطه مستقیمی برقرار کرده است. رابطه‌ای که یک‌سوی آن تفکرات بازدارنده شدید اجتماعی قرار دارد؛ با ابزار و آلاتی که زنان را از فراگیری علوم و فنون بازمی‌داشت، و در سوی دیگر آن دوره‌ای جا گرفته که علم‌آموزی و دانش‌اندوزی برای همگان، ازجمله زنان و دختران نه تنها آزاد، بلکه واجب و اجباری شمرده می‌شد.

زندگی بانو امین نمونه عملی از زندگی زن مسلمان ایرانی است که در راه کسب علم و دانش به سختی کوشیده است. به ویژه آن‌که در این کوشش دستورات قرآن و سیره عملی ائمة معصوم(ع) را مبنای فکری و کاری خود قرار داده است؛ بین حوزه‌های گوناگون علم، علوم دینی را برگزید و در سایه مجاهدت‌های فراوانش به درجه اجتهاد رسید.

بانو امین، به عنوان یک زن، در مسیری گام نهاد که پیش از او، عمدتاً از آنِ مردان بود. برخلاف تعدد آثاری که درباره بانو امین چاپ شده، زندگی و زمانه وی همچنان ناشناخته باقی مانده است. شمار زیادی از این آثار شرح زندگی وی را با توصیفاتی آمیخته‌اند که به تنهایی برای شناخت شخصیت اصلی بانو امین کافی نیستند.

کتاب زندگینامه این‌شخصیت علمی، تلاش دارد، بانو نصرت بیگم امین را همان‌گونه که بود بشناسد و به دیگران بشناساند؛ نه آن گونه که باید باشد.