کتاب جهان خوار نوشته علی شعیبی است. این کتاب را نشر معارف منتشر کرده است. این کتاب به معنای حقیق شعار مرگ بر آمریکا و دلیل این شعار می‌پردازد. 

درباره کتاب جهان خوار

شعار مرگ بر آمریکایی که سال‌هاست سر می‌دهیم، فریادی است در برابر سال‌ها ظلم آمریکایی‌ها به مردم جهان که از قلب انسان‌ها بر زبانشان جاری می‌شود. آمریکا در پی سال‌ها غصب، غارت، قتل عام، نژادپرستی، خیانت، بی‌رحمی، طمع‌کاری، شرارت و فتنه‌انگیزی، شکنجه، دخالت، ترور، تزویر و... کارنامه‌ای سیاه از خود به جا گذاشته است. هنگامی که بر آمریکا مرگ می‌فرستیم، منظورمان مرگ بر مردم آمریکا نیست. منظور ما مرگ بر سیاست‌های پلید این کشور است. این شعار نه‌تنها از احساسات ملت‌ها سرچشمه می‌گیرد، بلکه نشانه‌ای از منطقی و عاقل بودن مردم یک کشور است. مردم کشورها با این شعار درک خود را از مسائل جهان نشان می‌دهند و از سیاست‌های شیطانیِ آمریکا اعلام برائت می‌کنند. آش آمریکایی‌ها در شرارت و پلیدی و جنایت به‌قدری شور شده است که در شهرهای مختلف آمریکا نیز شعار مرگ بر آمریکا سر داده و پرچم ایالات متحدهٔ آمریکا به آتش کشیده می‌شود.

در این کتاب سعی شده است گوشه‌ای از جنایات آمریکایی‌ها در ایران و جهان به خوانندگان معرفی گردد تا با سیاست‌های جهان‌خوارانهٔ آن رژیم فاسد آشنایی پیدا کنند.

خواندن کتاب جهان خوار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به درک بهتر جنایت‌های آمریکا پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جهان خوار

غارت فقط مختص سرخ‌پوستان نبود و آمریکایی‌ها کشورهای مختلفی را در دنیا غارت کردند. آمریکایی‌ها به کشورهای مختلف می‌رفتند و آثار باستانی آن‌ها را غصب و غارت می‌کردند. یکی از کشورهایی که سال‌ها مورد غارت آمریکایی‌ها قرار گرفت، ایران بود. دکتر محمدقلی مجد، نویسندهٔ کتاب «تاراج بزرگ»، بعد از دیدار چند موزهٔ آمریکایی می‌گوید: «من از موزه‌هایی مانند موزهٔ هنر در نیویورک و موزه‌های متعدد اسمیتسونیان در واشنگتن دیدن کرده‌ام. چیزی که در همهٔ آن‌ها من را بی‌نهایت شگفت‌زده کرد، این بود که تقریباً تمام آثار باستانی و مصنوعات هنری ایران در فاصلهٔ زمانی سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۴۱ توسط آمریکایی‌ها تصاحب (غصب و غارت) شده بود؛ به‌ویژه متوجه شدم تعداد بسیاری از اشیاء دوران ساسانی و اسلامی، ازجمله سفالینه‌های بسیار منحصربه‌فرد و ارزشمند نیشابور در موزهٔ متروپولیتن، همگی در دههٔ ۱۹۳۰ به تملک (غارت) این موزه درآمده‌اند. یک محراب بزرگ ۱۴۰۰ ساله از جنس کاشی لعابی متعلق به اصفهان بیش از سایر اشیا توجهم را به خود جلب کرد. این محراب نیز در همان دههٔ ۱۹۳۰ به این موزه منتقل شده بود؛ اما اثر هنرمندانه‌ای به این بزرگی که حدود ۱۳۰۰ سال در یکی از مساجد اصفهان آرام گرفته بود، چگونه از نیویورک سر درآورده است؟» 

آمریکایی‌ها به هر نقطه از جهان وارد می‌شدند، آن کشور را غصب و غارت می‌کردند و اشیاء گران‌قیمت آن را می‌دزدیدند؛ برای مثال در سوریه نفت را غارت کردند. در عراق حتی به آثار باستانی رحم نکردند. بسیاری از این آثار را دزدیدند و به آمریکا بردند. آن‌هایی را هم که نمی‌شد دزدید، تخریب کردند.

مثلاً آثار باقی‌ماندهٔ تمدن بابلی را با بیش از پنج هزار سال قدمت با ماشین‌های زرهی خراب کردند و آثار باستانیِ سامرا را با ۱۲۰۰ گلوله منهدم نمودند. موزهٔ موصل و بغداد را غارت کردند و بیش از بیست هزار قطعهٔ تاریخی آن را دزدیدند. آن‌ها در جنگ عراق نیمی از آثار باستانی کشور عراق را نابود کردند؛ همچنین ده‌ها میلیارد دلار از درآمد نفتی عراقی‌ها را به سرقت بردند.