در بخشی از کتاب ضیافت حقیقی می‌خوانیم:

در گفته‌ها آمده است که در ماه مبارک رمضان چگونه باید بود، سعی کنید به آن‌ها عمل کنید! به خصوص آنچه که درباره روز اول است. اگر چند روز مسامحه بکنید در آنچه که می‌دانید که چگونه باید باشید، بعدش قساوت مخصوصی انسان را می‌گیرد. زمانی که روزه می‌گیرید، شبش، روزش، ساعاتش چگونه باید باشید؟

اگر سعی کنید آن اندازه از آداب را که یاد گرفته اید در همان روزهای اول، و به خصوص روز اول»، عمل بکنید این چیز عجیب اسرارآمیزی است که دنبالش توفیق هم خواهید داشت. اما اگر مخصوصا روز اول یا در روزهای آغازین چندان سعی نکردید آنچه را که از آداب روزه داران می‌دانید، خوب عمل بکنید، ولی به این شکل که بگویید: «حالا تازه ماه مبارک شروع شده است و ما هم سعی می‌کنیم خوب روزه بگیریم، حالا اولش است، چنین و چنان می‌کنیم، آداب را رعایت می‌کنیم»، به هر صورت که باشد، اگر روزهای اول مراعات نکردید دچار قساوت مخصوصی می‌شوید که بعد تلاشتان برای مراعات آن آداب، چندان به ثمر نمی‌رسد. شبیه آن مسئله‌ای که در نماز هست؛ شنیده اید مضمون روایتی را که می‌فرماید: خدای متعال سه بار اقبال می‌کند، اگر انسان در این سه اقبال به خودش آمد نماز خوب می‌خواند و اگر به خودش نیامد، دیگر به خود آمدن در آن نماز مشکل است.