چکیده

پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه بین مدیریت زمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان اجرا گردید. پژوهش فوق از نظر ماهیت و هدف، کاربردی بوده و از لحاظ گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ جامعه آماری را تشکیل داده‌اند که از بین آنها ۱۰۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مدیریت زمان ترومن و هارتلی(۱۹۹۶) که پرسشنامه ای با 14 سوال است و دارای روایی و پایایی می باشد  هم چنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی، از معدل تحصیلی دانش آموزان  استفاده شده است. در نرم افزار  SPSS ، نسخه 15 ، با استفاده از آزمون اسپیرمن به تجزیه و تحلیل داده ها پرداختیم و نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین مولفه های مدیریت زمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد. از بین دو مولفه مدیریت زمان، برنامه ریزی کوتاه مدت بیشتر از مولفه برنامه ریزی بلند مدت، قابلیت پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را دارد.