چکیده

زمینه و هدف: تشخیص اختلالات روانی و تاب‌آوری افراد در زمان شیوع بیماری‌ها باهدف برنامه‌ریزی، امری لازم است؛ لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین وضعیت تاب‌آوری افراد در زمان بیماری کووید -19 و تأثیر آن بر طول درمان کووید 19  انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه (علی - مقایسه‌ای) بر روی کلیه بیماران مبتلا به کووید 19 شهر تهران انجام شد. نمونه آماری این تحقیق 100 نفر بود بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی در دسترس انتخـاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (RISC-CD) استفاده شد.

یافته‌ها: داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون T تحلیل شده و در مجموع نتایج نشان داد؛ که ویژگی تاب‌آوری روانی با طول درمان بیماری کرونا رابطه منفی معنی داری وجود دارد به این معنی که مبتلایانی که در آزمون تاب‌آوری روانی نمره بالاتری کسب کرده اند طول درمان کوتاه تری داشتند.

نتیجه‌گیری: با توجه شیوع بالای اختلالات روانی و تاب‌آوری پایین در هنگام شیوع بیماری و پیامدهای ناشی از آن، مداخلات روان‌شناختی پیشنهاد می‌گردد.