چکیده

زمینه و هدف :   همدلی یکی از عوامل مهم  در روابط بین فردی است . احساس گناه هم از جمله هیجانات کلیدی انسان است و در سطوح فردی و ارتباطات اجتماعی کارکرد مهمی دارد. تشخیص رابطه همدلی و احساس گناه امری لازم است ؛ لذا هدف از پژوهش بررسی رابطه بین همدلی و احساس گناه در بین دانشجویان کارشناسی شهر تهران است.

مواد و روش ها : جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه­های شهر تهران  در سال 1400_1401 است . نمونه آماری این تحقیق 120 نفر می باشد. که براساس نمونه گیری تصادفی دردسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر براساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی-همبستگی می‏باشد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه همدلی داویس و پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز استفاده شده است.

یافته ها : در این قسمت از پژوهش با توجه به نرمال بودن داده­های پژوهش جهت بررسی فرضیه پژوهش از تحلیل پارامتریک همبستگی پیرسون استفاده گردید. در مجموع نتایج نشان داد؛ بین همدلی دانشجویان با احساس گناه (01/0>P؛ 559/0-=r) در سطح 99 درصد ارتباط مثبت و معنی­دار وجود دارد. کلیه این تجزیه و تحلیل ها به وسیله نرم افزار SPSS24  انجام گردیده است.

نتیجه گیری : این پژوهش نشان می‌دهد که همدلی با احساس گناه ارتباط مثبت و معنادار دارد. درواقع، فردی که همدلی بالایی در تفسیر درد و رنج دیگران دارد، با این نوع همدلی به‌صورت ناهشیار احساس گناه را به سمت خود هدایت می‌کند. متخصصان می‌توانند از این نتایج برای یافتن روش‌های درمانی و مداخلات خود بهره جویند.