چکیده

هدف: «خویشتن پندارى» عبارت از عقیده و پندارى است که فرد درباره خود دارد. این عقیده و پندار به تمام جوانب خود، یعنى جنبه‌هاى جسمانى، اجتماعى، عقلانى و روانى فرد مربوط مى‌شود. تصور انسان درباره هر یک از عوامل مزبور، رفتار معیّن و مشخصى به وجود مى‌آورد. خودپنداره بر اساس قضاوت‌های قبلی، ادراکات و بازخوردهای دیگران و افراد مهمی در زندگی انسان شکل گرفته و تمام ابعاد شناختی ادراکی، عاطفی و نحوه ارزیابی فرد را در بر می‌گیرد. امروزه بسیاری از محققین ریشه تعداد زیادی از اختلالات روانی را مانند افسردگی، اضطراب، رفتار پرخاشگرانه، سوءاستفاده مواد را به وجود خودپنداره منفی و ضعف خودپنداره مثبت مرتبط می‌دانند.  پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان خودپنداره در بین دانشجویان دختر دانشگاه شهید مطهری تهران انجام گرفته است.

روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و با استفاده از روش تحقیق پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید مطهری واحد تهران بودند که در سال تحصیلی 1399- 1400 در این دانشگاه تحصیل می‌کردند.  از بین این افراد 71 نفر از دانشجویان به صورت غیر تصادفی و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و با استفاده از شبکه مجازی اینترنتی به پرسشنامه خودپنداره پاسخ دادند. برای ارزیابی میزان خودپنداره پاسخگویان از پرسشنامه خودپنداره بک استفاده شد که روایی و پایایی آن در تحقیقاتی داخلی و خارجی مورد تایید بوده است.   

یافته ها: یافته‌های حاصل نشان داد که  میانگین نمره خودپنداره پاسخگویان 11/80 از 125 نمره بوده که می‌توان گفت نمره بالاتر از متوسط بوده است و در این میان گروه روانشناسی بالاترین میزان خودپنداره را در بین سه رشته‌ مورد بررسی داشته اند.

    نتایج نشان می‌دهد در رشته روانشناسی بالاترین نمره خودپنداره پاسخگویان در بعد جذابیت جسمانی و بعد مهارت‌های اجتماعی بوده و و کمترین نمره خودپنداره آنان در بعد کارآمدی شغلی بوده است. در رشته فقه و حقوق اسلامی پاسخگویان بیشترین میزان خودپنداره را در بعد مهارت‌های اجتماعی و کمترین میزان خودپنداره را در بعد کارآمدی شغلی به دست  آورده اند. در رشته فلسفه اسلامی هم بالاترین نمره خودپنداره پاسخگویان در بعد توانایی ذهنی و کمترین نمره خودپنداره آنان در بعد کارآمدی شغلی بوده است.

   بررسی ها نشان داد بین میزان خودپنداره پاسخگویان، وضعیت تاهل و رشته تحصیلی آنان رابطه معناداری وجود ندارد. برعکس بین خودپنداره پاسخگویان و سن ، سال های تحصیل و وضعیت اقتصادی خانواده آنان رابطه معناداری بدست آمد. .