چکیده

      همدلی شناخت احساسات و هیجانات دیگران و دیدن دنیا از دریچه چشم آن‌هاست. همدلی رابطه انسان ها با یکدیگر را مستحکم می‌کند؛ اجازه می‌دهد آن‌ها متقابلا همدیگر را درک کنند. همدلی بالا یکی از الزامات و پیش بین های قوی یک ارتباط بین فردی موفق و موفقیت های گروهی است. عدم وجود همدلی می تواند زمینه ساز بروز آسیب های روانی در سطح فردی، طلاق در سطح خانوادگی و  اجتماعی ،اختلالات مربوط به جامعه ستیزی در سطح اجتماع و شکست های گروهی شود.

       ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻣﻴﺰﺍﻥ همدلی دانشجویان دانشگاه شهید مطهری واحد خواهران تهران و تعیین رابطه ﺑﻴﻦ ﻭﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎﻱ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ دانشجویان ﻭ ﻧﻤﺮﻩ همدلی ﺁﻧﻬﺎ، در نمونه ای به حجم۹۳ نفر که به روش غیرتصادفی انتخاب شدند، انجام گرفت. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ اطلاعات با استفاده از مقیاس بهره ی همدلی کوهن و بارون (2003)  جمع آوری شد. داده ها، با استفاده از روش های آماری آزمون کلموگروف اسمیرونوف، آزمون کروسکال والیس، آزمون t  برای گروه های مستقل و ضریب همبستگی تای کندال در نرم افزارspss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

        بررسی ها نشان داد نمره بهره همدلی  پاسخگویان برابر با  92.817  از 130 نمره می باشد  که بیش از حد متوسط بود، همچنین 94 درصد پاسخگویان  میزان همدلی بالایی را نشان دادند و حدود 6 درصد میزان همدلی پایینی را نشان دادند. درحالیکه 2درصد آنها دارای بیشترین نمره ی همدلی بودند(بیشتراز 110) و 6 درصد آنها کمترین نمره ی همدلی را داشتند(کمتر از80). نمره بهره ی همدلی پاسخگویان  در بین سه رشته تحصیلی  فلسفه، روانشناسی و فقه وحقوق این دانشگاه تفاوت معنی داری نداشته است.همچنین یافته ها حاکی از این بود که بین همدلی و خرده مقیاس های رشته تحصیلی، سال تحصیلی، وضعیت تأهل و میزان درآمد خانواده رابطه معناداری وجود ندارد.