چکیده

      یکی از موضوع های مطرح در روان شناسی مثبت گرا،  تاب آوری است.  تاب آوری کنار آمدن موفقیت آمیز فرد با عوامل استرس زا و موقعیتهای دشوار زندگی است که در سال های اخیر بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است. فرد تاب آور، مشارکت کننده ی فعال و سازنده ی محیط پیرامونی خویش است و  در شرایط مخاطره آمیز و پر استرس، توانایی برقراری تعادل زیستی- روانی و معنوی زندگی خود را دارد. این توانایی به افراد کمک می کند تا بتوانند برهه های سخت زندگی خود را با سلامت طی کنند.

      پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تاب آوری دانشجویان در دانشگاه شهید مطهری واحد خواهران تهران و در نمونه ای به حجم 80 نفر که به روش غیرتصادفی انتخاب شدند، انجام شد. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی بود و  اطلاعات با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)  جمع آوری شد. داده ها، با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی تای کندال، و آزمون خی دو  در نرم افزارspss   مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    بررسی ها نشان داد نمره  تاب آوری  پاسخگویان برابر با 6750/64 از 100 نمره می باشد  که بیشتر از حد متوسط بوده است . همچنین طبق دسته بندی سازندگان پرسشنامه . نمره 75/68 درصد پاسخگویان در حد زیاد و نمره 20 درصد در حد خیلی زیاد بوده است.  نمره تاب آوری پاسخگویان  در بین سه رشته تحصیلی  فلسفه، روانشناسی و فقه وحقوق این دانشگاه تفاوت معنی داری نداشته است.همچنین یافته ها حاکی از این بود که بین تاب آوری و خرده مقیاس های سن، رشته تحصیلی، سال تحصیلی، وضعیت تأهل و میزان درآمد خانواده رابطه معناداری وجود ندارد.