پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه کمال‌گرایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و روش تحقیق آن توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماری ۹۶ نفر از دانش آموزان دختر و پسر متوسطه دوم شهر تهران در سال ۱۴۰۰ هستند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند.

ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه کمال‌گرایی ۳۵ سؤالی فراست است. در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده از شاخص‌های توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف استاندارد و نمودارهای فراوانی) و شاخص‌های استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) و جهت سنجش رابطه بین متغیرها از نرم‌افزار  spss22بهره بردیم  و نتایج حاکی از آن است که بُعد نگرانی درباره اشتباهات سازه کمال‌گرایی با موفقیت تحصیلی رابطه ندارد. بعد تردید نسبت به اعمال سازه کمال‌گرایی با موفقیت تحصیلی رابطه‌ای ندارد. بعد انتظارات والدینی سازه کمال‌گرایی با موفقیت تحصیلی رابطه دارد. بعد انتقاد والدین سازه کمال‌گرایی با موفقیت تحصیلی رابطه دارد. بعد استانداردهای فردی سازه کمال‌گرایی با موفقیت تحصیلی رابطه ندارد و در آخر خود نظم و ترتیب (سازماندهی) سازه کمال‌گرایی با موفقیت تحصیلی رابطه ندارد.