چکیده

اهمال کاری تحصیلی یکی از موانع موفقیت تحصیلی و اهداف آموزشی است. با توجه به اینکه رایانه و اینترنت ابزار ضروری زندگی مسبب تسهیل زندگی مردم امروز است، از طرف دیگر خطرات جدیدی را به ارمغان آورده است؛ که یکی از این مخاطرات می تواند ایجاد اهمال کاری تحصیلی باشد . در همین راستا از آن جا که به نظر می رسد افراد اهمال کار دارای مشکلاتی در راهبردهای خودتنظیمی باشند . بنابراین هدف پژوهش حاضر نقش تعدیل کننده راهبردهای خودتنظیمی در رابطه با اعتیاد به اینترنت و اهمال کاری تحصیلی دانشجویان شهر تهران است. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه های شهر تهران بود که از بین آن ها 50 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. آنها تست اعتیاد به اینترنت یانگ (1998)، پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون ( 1998) و پرسشنامه راهبردهای خود تنظیمی بوفارد (1995) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر، آزمون همبستگی پیرسون و نرم افزارهای AMOS و SPSS استفاده شد.

نتایج نشان داد که الف) اعتیاد به اینترنت پیش‌بینی کننده مثبت و معنادار اهمالکاری تحصیلی بود، ب) اعتیاد به اینترنت پیش‌بینی کننده منفی و معنادار راهبردهای خودتنظیمی بوده است، ج) اهمالکاری تحصیلی پیش‌بینی‌کننده منفی و معنادار راهبردهای خودتنظیمی بوده است و د) راهبردهای خودتنظیمی نقش واسطه‌گری معناداری در رابطه بین اعتیاد به اینترنت و اهمال کاری تحصیلی داشته است.