چکیده

در این پژوهش به بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر اعتیاد به اینترنت در دختری بیست ساله پرداخته شد و تلاش میکند به این پرسشها پاسخ دهد: چگونه می توان رفتار فرد مبتلا به اعتیاد اینترنت را تعیین کرد؟ وچه عوامل محیطی تشدید کننده رفتار اعتیادی هستند و چگونه میتوان اندازه گیری دقیق در حین مداخله طرحواره درمانی را انجام داد؟و بکار گیری روش طرحواره درمانی به عنوان یک روش مداخله ای درمان اعتیاد به اینترنت چگونه است؟این پژوهش با روش تک آزمودنی  بر دختری بیست ساله انجام شده است که برای کاهش اعتیاد به اینترنت  از طرحواره درمانی به عنوان یک روش مداخله ای استفاده شده.برای جمع آوری اطلاعات از آزمودنی خواسته شد که ساعات استفاده از اینترنت را در قبل از مداخله به مدت 10 روز بر روی نمودار ثبت کند و سپس 7 جلسه طرحواره درمانی برای آزمودنی اجرا شد و در حین مداخله نیز از آزمودنی خواسته شد که ساعات استفاده از اینترنت را به مدت 10 روز یاد داشت کند و با استفاده از اطلاعات بدست آمده نمودار قبل از مداخله و حین مداخله رسم گردید و به مقایسه این دو نمودار پرداخته شد و یافته شد که مشکلات خانوادگی و اضطرب  و فرار ازحل مشکلات در ایجاد اعتیاد به اینترنت موثر بوده است و در واقع آزمودنی نوعی طرحواره اجتناب را به  کارگرفته و از این طریق از حل کردن مسائل خود فرار میکند  و به جای حل کردن آنها به اینترنت روی می آورد و دارای طرحواره منفی نسبت به  خود و دیگران است که طبق آن خود را دچار ناتوانی در حل مسائل میداند. بنابراین از طریق طرحواره درمانی الگوهای ناسازگار اولیه همانند اجتناب و بی کفایتی مشخص شد و به آزمودنی کمک شد تا اعتماد به نفس در حل مشکلات را مجددا بیابد و بداند که با استفاده از مهارت های حل مسئله میتواند مشکلات خود را حل کند و اضطراب ناشی از مسائل حل نشده را از بین ببرد.فلذا استفاده از اینترنت از 6 ساعت به 1 الی 2 ساعت کاهش میابد که این میزان  طبق تعاریف گفته شده  در مورد اعتیاد به اینترنت در پیشینه پژوهش  طبیعی می باشد و جزو موارد اعتیاد به اینترنت محسوب نمیشود.