چکیده:

خودکارآمدی به معنای باور شخص در مورد توانایی‌هایش، یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در ابعاد مختلف زندگی است. این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین ابعاد شخصیت (نظریه 5 صفت بزرگ شخصیت) و خودکارآمدی انجام گرفته است. با توجه به فرضیات در این تحقیق از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری 200 نفر دانشجویان دانشگاه دخترانه شهید مطهری واحد تهران می‌باشد که از طریق جدول کوکران، نمونه‌ای حدود 127 نفر در نظر گرفته شده و برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (17 ماده) و پرسشنامه فرم کوتاه نئو (60 ماده) استفاده شده است. و هردو پرسشنامه نیز براساس طیف لیکرت و درجات کاملا مخالفم، مخالفم، نظری ندارم، موافقم، کاملا موافقم می‌باشند.

مدل با استفاده از روش معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق بر پایه فرضیات نشان می‌‌‌دهد که بین تمام ابعاد شخصیت با خودکارآمدی رابطه معناداری وجود دارد، به جز برونگرایی (زیرا t در این شاخص کمتر از 96/1 می‌باشد). از جمله بین روان‌رجوری، توافق‌پذیری، گشودگی و وظیفه‌شناسی با خودکارآمدی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین پیشنهاد می‌شود که ابعاد خودکارآمدی که 3 بعد تحصیلی، ‌اجتماعی و هیجانی است، در پژوهش‌های دیگر به صورت مجزا و فارغ از نمره کل خودکارآمدی محاسبه و بررسی شود.