این پژوهش با هدف بررسی رابطۀ پایبندی مذهبی با امید و رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه‌های شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام گرفت. جامعۀ آماری در پژوهش حاضر، دانشجویان دانشگاه‌های شهید مطهری (ره) و رفاه شهر تهران می‌باشد که در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه، ۱۰۰ دانشجوی دختر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. قابل ذکر است که به دلیل شیوع Covid19 (ویروس کرونا) و وجود محدودیت‌ها، تعداد نمونه ۱۰۰ نفر در نظر گرفته شده است.  روش نمونه‌گیری غیر احتمالی در دسترس است. برای سنجش متغیرهای پژوهش، از پرسشنامۀ پایبندی مذهبی جان بزرگی و پرسشنامۀ رضایت از زندگی دینر و پرسشنامه امید به رندگی اشنایدر استفاده شد. در این پژوهش، تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS18 به منظور دست‌یابی به شاخص‌های آمار توصیفی، آزمون نرمال بودن داده‌ها و همبستگی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان دادند که بین پایبندی مذهبی و امید به زندگی در افراد رابطه معناداری وجود دارد.